Opis: Kępiasta bylina, osiąga do 30 cm wysokości. Ma wzniesiona łodygę, pojedynczą lub słabo rozgałęziającą się, kanciastą, gruczołowato owłosioną. Liście odziomkowe, osadzone na długich ogonkach, jajowate, rozwijają się wczesną wiosną (równocześnie z kwiatami). Liście łodygowe w górnej części są siedzące. Górna strona liści jest nakrapiana jasnymi, srebrzystymi plamami. Miodunka kwitnie od marca do maja. Kwiaty białe na szczycie łodygi tworzą kwiatostan (dwustronny sierpik). Jest rośliną miododajną. Miodunki z czasem rozrastają się, dzięki czemu mogą być wykorzystywane jako rośliny okrywowe. Nie są ekspansywne. Najlepsze dla miodunki są miejsca nieco ocienione, pod koronami drzew. Podłoże powinno być zasobne w próchnicę, przepuszczalne i wilgotne. Miodunki są dość odporne na mróz, ale egzemplarze posadzone pod koniec lata lub jesienią warto przykryć gałęziami roślin iglastych. Do sadzenia w ogrodach skalnych, w runie parkowym i na cienistych rabatach (około 10 sztuk na 1m2).