Opis: Najbardziej znana i najczęściej sadzona ze wszystkich magnolii.  To wielopniowy krzew o szeroko rozpostartej zaokrąglonej koronie, z czasem przekształcający się w niewielkie drzewo. Liście bardzo zmienne, szeroko eliptyczne lub odwrotnie jajowate, do 20 cm długości, ciemnozielone, błyszczące, pod spodem jaśniejsze, dekoracyjne. Pąki wydłużone, wysmukłe, srebrzyście owłosione, intensywnie różowe. Kwiaty mają kształt miskowaty, po otwarciu stają się białe wewnątrz i różowe na zewnątrz, z fioletoworóżowym przebarwieniem u podstawy. Mięsiste płatki zachodzą na siebie tworząc kielich, wydzielają subtelny zapach. Kwitnie obficie przed rozwojem liści, koniec IV- początek V. Jest jedną z najbardziej odpornych na wiatr magnolii. Dokuczliwe są surowe zimy, w czasie których mogą zostać uszkodzone pąki kwiatowe. Dlatego właściwe jest stanowisko słoneczne lub lekko cieniste, osłonięte. Wymaga ziemi żyznej, dostatecznie wilgotnej, nie za ciężkiej, zasobnej w próchnicę, przepuszczalnej, chociaż rośnie na większości typów gleb, z wyjątkiem suchych gleb wapiennych. Najwłaściwszy jest odczyn gleby lekko kwaśny (pH 5-6). Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Wrażliwa jest na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Zimą należy chronić system korzeniowy poprzez okrywanie. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie.