Ciemierniki (Helleborus), podobnie jak oczary, zakwitają w środku zimy (I-III), a ich płatki po przekwitnięciu długo utrzymują się na roślinie. Pełnia ich kwitnienia przypada na przedwiośnie. Należą do rodziny jaskrowatych. W ogrodach uprawia się kilka gatunków tych pięknych roślin. W polskich warunkach klimatycznych najlepiej sprawdzają się gatunki botaniczne, które wytrzymują spadki temperatury poniżej 20 stopni:
- ciemiernik czerwonawy- Helleborus purpurascens

- ciemiernik biały – Helleborus niger (kwiaty białe, korzeń czarny)

- ciemiernik wschodni – Helleborus orientalis
Są to byliny zimozielone (z wyjątkiem C.czerwonawego), ich piękne, ciemne liście zdobią ogród przez cały rok. Ciemierniki dobrze rosną na stanowiskach półcienistych lub zacienionych, pod koronami drzew. Doskonale nadają się do ogrodów naturalistycznych. Wymagają gleby zasobnej w składniki pokarmowe, gliniasto–próchnicznej, wilgotnej, przepuszczalnej, zawierającej wapń (z dodatkiem gruzu ceglanego lub dolomitu). W lecie rośliny dobrze znoszą suszę, jednak wskazane jest umiarkowane podlewanie. Nie lubią przesadzania i są długowieczne.
Zawiązki kwiatów ciemierników powstają latem. Gdy lato jest deszczowe i ciepłe, tworzą się masowo. Duże kępy tej byliny można rozmnożyć przez podział wiosną, zaraz po przekwitnięciu, kiedy roślina przechodzi w stan spoczynku, lub w sierpniu.
Godnym polecenia jest również ciemiernik cuchnący – Helleborus foetidus. Jego kwiaty są mniej efektowne, bo jasnozielone, ale za to liście mają piękny kształt przypominający liście palmy i wytrzymują nawet bardzo silne mrozy.